در مورد متاورس چه میدانید
مارک زاکربرگ نام کمپانی فیسبوک را به «متا» تغییر داد تا بهتر بتواند رویای متاورس را دنبال کند. عبارت متاورس، جدید نیست اما اکنون اهالی سیلیکون ولی با جدیت بیشتری به سراغ آن رفته‌اند و تلاش دارند آن را با اینترنت فعلی که کمی هم حوصله سربر شده، جایگزین کنند. چاشنی آن هم می‌شود واقعیت افزوده، مجازی و گسترده.
متاورس چیست؟
بهتر است برای تعریف متاورس از نقل قول آقای «متیو بال» (Matthew Ball) استفاده کنیم. شخصی که اشراف کاملی بر این فضا داشته و از مدیران سایت «متاورس پرایمر» (Metaverse Primer) به شمار می‌رود. او متاورس را این چنین تعریف می‌کند:
«متاورس شبکه‌ای گسترده از جهان‌ها و شبیه سازی‌های سه بعدی پایدار است که به صورت آنی و لحظه به لحظه پردازش می‌شوند که در آن هویت اشخاص، اشیای فیزیکی، تاریخ بشر و حتی سیستم‌های پرداختی پیوستگی خودشان را حفظ می‌کنن. این مجموعه می‌تواتند همزمان تعداد زیادی از افراد را به صورت مجازی در خود جای دهد بدون آن که لازم باشد این افراد در یک مکان فیزیکی حضور داشته باشند.»
مارک زاکربرگ که با تغییر نام فیسبوک به متا تلاش کرده رنگ و بویی جدی‌تر به این دنیا بدهد، تعبیری ساده‌تر از متاورس را ارائه می‌کند:
«متاورس مجموعه‌ای از فضاهای مجازی محسوب می‌شود که می‌توان در آنها افرادی را که در یک فضای فیزیکی در کنار یکدیگر نیستند، گرد هم جمع و بین آنها رابطه برقرار کرد.»
البته دسته بندی‌های دیگری هم در رابطه با متاورس وجود دارد که «راف کاستر» (Raph Koster)، آنها را ارائه می‌کند و در آن دنیاهای آنلاین، فرضیه چندجهانی و متاورس‌ها را از یکدیگر متمایز کرده است. از دیدگاه کاستر دنیاهای آنلاین فضاهای دیجیتالی هستند (از فضاهای سرگرم کننده سه‌بعدی بسیار جذاب گرفته تا فضاهایی که بر پایه متن ایجاد شده‌اند). فرضیه چندجهانی در حقیقت به چند دنیای متفاوت از یکدیگر اشاره می‌کنند که با یک شبکه به یکدیگر متصل شدند و ساختار و قوانین آنها یکسان نیست. در نهایت از نظر کاستر Metaverse در حقیقت چند جهان ترکیب شده با یکدیگر است که بیشتر با دنیای واقعی تعامل دارند و در آنها عناصر مجازی و حقیقی مثل واقعیت مجازی، اتاق‌های پرو مجازی برای مغازه‌های واقعی و حتی اپلیکیشن‌هایی مانند گوگل مپس با یکدیگر ترکیب شده‌اند.
واژه متاورس از کجا آمده است؟
واژه متاورس برای نخستین بار در رمان علمی تخیلی «سقوط برف» (Snow crash) اثر «نیل استیونسن» (Neal Stephenson) که در سال ۱۹۹۲ نوشته شده، ابداع و بیان شده است. در این رمان انسان‌ها به‌عنوان آواتارهای قابل‌برنامه‌ریزی با یکدیگر و همچنین با عامل‌های نرم‌افزاری در یک محیط مجازی سه‌بعدی که در حقیقت استعاره‌ای از دنیای حقیقی است، تعامل برقرار می‌کنند. در حقیقت استیونسن از این واژه برای توصیف نسل جدیدی از اینترنت بر پایه واقعیت مجازی استفاده کرده است.
متاورس خلق‌شده توسط استیونسن به عنوان یک محیط شهری با جاده‌ای به عرض ۱۰۰ متر برای مخاطبین توصیف شده است. این ملک مجازی به گروهی تخیلی تعلق دارد و امکان خریداری آن توسط سایر افراد و همچنین ساخت‌وساز در آن امکان‌پذیر است.
در محیطی که در این رمان ترسیم شده است، کاربران می‌توانند با استفاده از وسیله‌ای شبیه به عینک ایمنی مجهز به یک نمایشگر واقعیت مجازی باکیفیت وارد دنیای متاورس شوند و آن را از دیدگاه اول‌شخص تجربه کنند. استیونسن در رمان خود ما را با موجوداتی شبیه به موجودات افسانه‌ای آشنا می‌کند که همیشه با متاورس در ارتباط هستند.
در متاورس رمان سقوط برف افراد می‌توانند در غالب آواتارها به هر شکلی که دوست دارند ظاهر شوند؛ بنابراین شاید منشأ ایده استفاده از آواتارها در متاورس همین رمان باشد. تنها محدودیت ایجاد شده برای آواتارهای ساکن دنیای مجازی رمان، ارتفاعی است که می‌توانند در آن رفت‌وآمد کنند. ساکنان این دنیای مجازی می‌توانند درست مانند انسان‌های دنیای واقعی این طرف و آن طرف بروند یا از وسایل نقلیه استفاده کنند. جالب است بدانید که استیونسن در دنیای مجازی خود منوریلی با ایستگاه‌های مختلف را نیز قرار داده است.
در مورد ریشه کلمه «متاورس» (Metaverse) هم باید بگوییم این کلمه در حقیقت ترکیبی از کلمه یونانی Meta و کلمه انگلیسی Universe است. کلمه یونانی Meta در حقیقت پیشوندی به معنی «پس از...» یا فراتر و کلمه انگلیسی Universe هم به معنی جهان هستی است؛ بنابراین اگر بخواهیم کلمه یونانی انگلیسی متاورس را به‌صورت تحت‌الفظی به فارسی ترجمه کنیم، باید آن را «فراتر از جهان هستی» ترجمه کنیم.
هرکسی می‌تواند در متاورس باشد؟
خوشبختانه محدودیتی برای حضور افراد مختلف در متاورس نیست و هر کس می‌تواند آزادانه و در هر زمانی و از هر مکانی که می‌خواهد، در آن حضور پیدا کند. در حقیقت کاربران متاورس با محتوا و تجربه‌ای که ارائه می‌دهند، این دنیای مجازی را می‌سازند و در واقع Metaverse بین آنها به اشتراک گذاشته می‌شود.
ورود به این دنیای مجازی حتی با گوشی هم امکان‌پذیر است. شما می‌توانید با استفاده از اپلیکیشن موبایل Sensorium Galaxy از برخی قابلیت‌های حضور در متاورس با استفاده از گوشی بهره‌مند شوید. توسعه‌دهندگان این اپلیکیشن آواتارهایی با استایل و شخصیت‌های متفاوت ایجاد کرده‌اند که با استفاده از هوش مصنوعی کنترل می‌شوند. کاربران می‌توانند از طریق ویدیوهای تعاملی یا چت کردن با آنها ارتباط برقرار کنند. این آواتارها با برخورداری از قابلیت‌های هوش مصنوعی پیشرفته حتی می‌توانند در مورد موضوعات پیچیده بحث کنند و با انسان وارد مباحثه‌ای طولانی و بدون محدودیت شوند.
آواتارهای ایجاد شده در این اپلیکیشن قابلیت انجام برخی از حرکات نیز را دارند و شما می‌توانید با بهره‌مندی از فناوری واقعیت افزوده، آنها به دنیای واقعی نیز بیاورید و با آنها محتواهای جالبی بسازید؛ البته لازم به ذکر است برای کسب تجربه واقعی فراگیر متاورس و غرق شدن در آن، ابزاری مثل هدست واقعیت مجازی و عینک هوشمند واقعیت افزوده نیز داشته باشید.
با استفاده از هدست‌های واقعیت افزوده می‌توانید بدون هیچ گونه محدودیتی با آواتارها ارتباط برقرار کنید. به لطف استفاده از عینک‌های واقعیت افزوده نیز می‌توانید آواتارها را در دنیای واقعی در کنار خود داشته باشید تا بتوانید واقعیت ترکیبی را تجربه کنید. همان‌طور که میدانید پاندمی ویروس کرونا در سراسر جهان حضور فیزیکی افراد در کنار یکدیگر را با محدودیت‌هایی مواجه کرده است. متاورس می‌تواند ابزار بسیار خوبی برای ایجاد ارتباط مجازی بدون محدودیت و مشکل افراد با یکدیگر باشد. شما می‌توانید به لطف آواتارها از بودن در کنار وجود مجازی شخص موردنظر خود بدون نگرانی در مورد از احتمال ابتلا به کرونا، لذت ببرید.
آواتار در متاورس
متاورس چیست؟
بهتر است برای تعریف متاورس از نقل قول آقای «متیو بال» (Matthew Ball) استفاده کنیم. شخصی که اشراف کاملی بر این فضا داشته و از مدیران سایت «متاورس پرایمر» (Metaverse Primer) به شمار می‌رود. او متاورس را این چنین تعریف می‌کند:
«متاورس شبکه‌ای گسترده از جهان‌ها و شبیه سازی‌های سه بعدی پایدار است که به صورت آنی و لحظه به لحظه پردازش می‌شوند که در آن هویت اشخاص، اشیای فیزیکی، تاریخ بشر و حتی سیستم‌های پرداختی پیوستگی خودشان را حفظ می‌کنن. این مجموعه می‌تواتند همزمان تعداد زیادی از افراد را به صورت مجازی در خود جای دهد بدون آن که لازم باشد این افراد در یک مکان فیزیکی حضور داشته باشند.»
«متاورس مجموعه‌ای از فضاهای مجازی محسوب می‌شود که می‌توان در آنها افرادی را که در یک فضای فیزیکی در کنار یکدیگر نیستند، گرد هم جمع و بین آنها رابطه برقرار کرد.»
البته دسته بندی‌های دیگری هم در رابطه با متاورس وجود دارد که «راف کاستر» (Raph Koster)، آنها را ارائه می‌کند و در آن دنیاهای آنلاین، فرضیه چندجهانی و متاورس‌ها را از یکدیگر متمایز کرده است. از دیدگاه کاستر دنیاهای آنلاین فضاهای دیجیتالی هستند (از فضاهای سرگرم کننده سه‌بعدی بسیار جذاب گرفته تا فضاهایی که بر پایه متن ایجاد شده‌اند). فرضیه چندجهانی در حقیقت به چند دنیای متفاوت از یکدیگر اشاره می‌کنند که با یک شبکه به یکدیگر متصل شدند و ساختار و قوانین آنها یکسان نیست. در نهایت از نظر کاستر Metaverse در حقیقت چند جهان ترکیب شده با یکدیگر است که بیشتر با دنیای واقعی تعامل دارند و در آنها عناصر مجازی و حقیقی مثل واقعیت مجازی، اتاق‌های پرو مجازی برای مغازه‌های واقعی و حتی اپلیکیشن‌هایی مانند گوگل مپس با یکدیگر ترکیب شده‌اند.
واژه متاورس از کجا آمده است؟
واژه متاورس برای نخستین بار در رمان علمی تخیلی «سقوط برف» (Snow crash) اثر «نیل استیونسن» (Neal Stephenson) که در سال ۱۹۹۲ نوشته شده، ابداع و بیان شده است. در این رمان انسان‌ها به‌عنوان آواتارهای قابل‌برنامه‌ریزی با یکدیگر و همچنین با عامل‌های نرم‌افزاری در یک محیط مجازی سه‌بعدی که در حقیقت استعاره‌ای از دنیای حقیقی است، تعامل برقرار می‌کنند. در حقیقت استیونسن از این واژه برای توصیف نسل جدیدی از اینترنت بر پایه واقعیت مجازی استفاده کرده است.
متاورس خلق‌شده توسط استیونسن به عنوان یک محیط شهری با جاده‌ای به عرض ۱۰۰ متر برای مخاطبین توصیف شده است. این ملک مجازی به گروهی تخیلی تعلق دارد و امکان خریداری آن توسط سایر افراد و همچنین ساخت‌وساز در آن امکان‌پذیر است.
در محیطی که در این رمان ترسیم شده است، کاربران می‌توانند با استفاده از وسیله‌ای شبیه به عینک ایمنی مجهز به یک نمایشگر واقعیت مجازی باکیفیت وارد دنیای متاورس شوند و آن را از دیدگاه اول‌شخص تجربه کنند. استیونسن در رمان خود ما را با موجوداتی شبیه به موجودات افسانه‌ای آشنا می‌کند که همیشه با متاورس در ارتباط هستند.
در متاورس رمان سقوط برف افراد می‌توانند در غالب آواتارها به هر شکلی که دوست دارند ظاهر شوند؛ بنابراین شاید منشأ ایده استفاده از آواتارها در متاورس همین رمان باشد. تنها محدودیت ایجاد شده برای آواتارهای ساکن دنیای مجازی رمان، ارتفاعی است که می‌توانند در آن رفت‌وآمد کنند. ساکنان این دنیای مجازی می‌توانند درست مانند انسان‌های دنیای واقعی این طرف و آن طرف بروند یا از وسایل نقلیه استفاده کنند. جالب است بدانید که استیونسن در دنیای مجازی خود منوریلی با ایستگاه‌های مختلف را نیز قرار داده است.
در مورد ریشه کلمه «متاورس» (Metaverse) هم باید بگوییم این کلمه در حقیقت ترکیبی از کلمه یونانی Meta و کلمه انگلیسی Universe است. کلمه یونانی Meta در حقیقت پیشوندی به معنی «پس از...» یا فراتر و کلمه انگلیسی Universe هم به معنی جهان هستی است؛ بنابراین اگر بخواهیم کلمه یونانی انگلیسی متاورس را به‌صورت تحت‌الفظی به فارسی ترجمه کنیم، باید آن را «فراتر از جهان هستی» ترجمه کنیم.
هرکسی می‌تواند در متاورس باشد؟
خوشبختانه محدودیتی برای حضور افراد مختلف در متاورس نیست و هر کس می‌تواند آزادانه و در هر زمانی و از هر مکانی که می‌خواهد، در آن حضور پیدا کند. در حقیقت کاربران متاورس با محتوا و تجربه‌ای که ارائه می‌دهند، این دنیای مجازی را می‌سازند و در واقع Metaverse بین آنها به اشتراک گذاشته می‌شود.
ورود به این دنیای مجازی حتی با گوشی هم امکان‌پذیر است. شما می‌توانید با استفاده از اپلیکیشن موبایل Sensorium Galaxy از برخی قابلیت‌های حضور در متاورس با استفاده از گوشی بهره‌مند شوید. توسعه‌دهندگان این اپلیکیشن آواتارهایی با استایل و شخصیت‌های متفاوت ایجاد کرده‌اند که با استفاده از هوش مصنوعی کنترل می‌شوند. کاربران می‌توانند از طریق ویدیوهای تعاملی یا چت کردن با آنها ارتباط برقرار کنند. این آواتارها با برخورداری از قابلیت‌های هوش مصنوعی پیشرفته حتی می‌توانند در مورد موضوعات پیچیده بحث کنند و با انسان وارد مباحثه‌ای طولانی و بدون محدودیت شوند.
آواتارهای ایجاد شده در این اپلیکیشن قابلیت انجام برخی از حرکات نیز را دارند و شما می‌توانید با بهره‌مندی از فناوری واقعیت افزوده، آنها به دنیای واقعی نیز بیاورید و با آنها محتواهای جالبی بسازید؛ البته لازم به ذکر است برای کسب تجربه واقعی فراگیر متاورس و غرق شدن در آن، ابزاری مثل هدست واقعیت مجازی و عینک هوشمند واقعیت افزوده نیز داشته باشید.
با استفاده از هدست‌های واقعیت افزوده می‌توانید بدون هیچ گونه محدودیتی با آواتارها ارتباط برقرار کنید. به لطف استفاده از عینک‌های واقعیت افزوده نیز می‌توانید آواتارها را در دنیای واقعی در کنار خود داشته باشید تا بتوانید واقعیت ترکیبی را تجربه کنید. همان‌طور که میدانید پاندمی ویروس کرونا در سراسر جهان حضور فیزیکی افراد در کنار یکدیگر را با محدودیت‌هایی مواجه کرده است. متاورس می‌تواند ابزار بسیار خوبی برای ایجاد ارتباط مجازی بدون محدودیت و مشکل افراد با یکدیگر باشد. شما می‌توانید به لطف آواتارها از بودن در کنار وجود مجازی شخص موردنظر خود بدون نگرانی در مورد از احتمال ابتلا به کرونا، لذت ببرید.
آواتار در متاورس